Z głębokim żalem zawiadamiam naszych członków, iż w dniu 3 października 2024 roku zmarł w wieku 93 lat nasz zasłużony kolega płk. pil. Jan Olszewski. Człowiek niezwykle skromny i uczciwy – oddany rodzinie i Ojczyźnie, którą kochał bezgranicznie. Z Panem Janem miałem wiele razy przyjemność rozmawiać i delektować się Jego wspomnieniami z żołnierskiej służby w lotnictwie. Kiedy opowiadał mi swoje historie, miał opanowane, spokojne i wyważone stanowisko w danej sprawie. Zawsze czułem takie ożywienie w naszej serdecznej rozmowie. Dlatego przywołując w swojej pamięci człowieka, którego poznałem osobiście, i móc coś o nim opowiedzieć, trzeba poznać bliżej Go od wewnątrz, bo nie wystarczy tylko poznać Jego czyny. Trzeba poznać dzieje Jego myśli, Jego intencje. Zachowajmy naszego kolegę Jana we wdzięcznej pamięci, wszak należał On do pokolenia, któremu na co dzień przyświecały takie cnoty jak; umiłowanie Ojczyzny, uczciwość, sumienność i głęboki patriotyzm. Ja w tej kwestii mam swój szczególny i osobisty szacunek do tych wszystkich ludzi – Jego i późniejszego pokolenia. Pułkownik pil. Jan Olszewski był nieocenionym towarzyszem naszych spotkań lotniczych, zawsze uśmiechnięty, życzliwy, ze wspaniałą wiedzą historyczną, którą dzielił się z nami na spotkaniach w Morskim Klubie Seniorów Lotnictwa i nie tylko. Ceremonia pogrzebowa odbędzie się w dniu 12 października 2024 roku w kaplicy na cmentarzu MW Gdynia Oksywie o godzinie 10.00.

Zarząd MKSL oraz wierni koledzy składają Rodzinie Zmarłego wyrazy szczerego współczucia. Cześć Jego pamięci

 

Podpułkownik pil. Jan Olszewski urodzony 10 stycznia 1931 roku w Ciechankach na lubelszczyźnie. W latach 1948-1951 przechodzi przeszkolenie na szybowcach w Aeroklubie Lubelskim. W tym okresie uczęszcza do trzyletniej zawodowej szkoły mechanicznej w Lublinie. Od 1952 do 1955 roku w OSL nr 5 w Radomiu na lotniczym szkoleniu wojskowym. Uzyskuje stopień ppor. i tytuł pilota wojskowego. Po promocji skierowany do 26 plm OPK w Zegrzu Pomorskim. Zajmuje różne stanowiska służbowe od pilota do stanowiska zastępcy dowódcy eskadry. Uzyskuje tytuł pilota wojskowego I klasy. W 1963 roku kończy kurs doskonalenia oficerów przy Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Modlinie. Zostaje dowódcą eskadry. W 1966 roku zostaje służbowo przeniesiony do 34 plm OPK w Babich Dołach. Trzy lata później wyznaczono go na stanowisko zastępcy dowódcy pułku ds. liniowych. Uczestniczył w wielu jako podchorąży na wydziale nawigacji lotniczej w OSL Dęblin, stając wcześniej do konkursu o przyjęcie. W dniu 25 września
1954 r. zostaje promowany na podporucznika WP i otrzymuje tytuł nawigatora lotnictwa wojskowego. Po promocji zostaje skierowany do Dywizji Lotnictwa Bombowego w Modlinie-Twierdzy na stanowisko nawigatora załogi i szkoli się na samolotach bombowo-rozpoznawczych Ił-28, aktualnie wprowadzanych na uzbrojenie WL. W końcu 1957 r. ze względów osobisto-rodzinnych zmuszony jest do rezygnacji z czynnego latania i przyjmuje propozycję objęcia funkcji jako nawigator-operator w lotnictwie myśliwskim ze skierowaniem do 39 plm w Mierzęcicach k/ Zawiercia. Wobec konieczności doskonalenia
i dynamicznie rozwijającej się techniki lotniczej (wprowadzanie samolotów naddźwiękowych) wraz z jednostką uczestniczy w szkoleniu na terenie ówczesnego ZSRR. W 1972 r. otrzymuje od dowódcy WL wyróżniający tytuł „nawigatora bezpiecznego”, zdobyty w konkursie – za przeprowadzenie 1500 bezawaryjnych naprowadzeń we wszystkich warunkach w dzień i w nocy. Taki poziom utrzymuje przez cały czas wykonywania obowiązków nawigatora naprowadzenia podczas dyżurów bojowych. Do szczególnych momentów swojej służby zalicza m.in.: skuteczne naprowadzenie samolotu myśliwskiego na balon dywersyjno-propagandowy, zakończone jego zestrzeleniem (1968), naprowadzanie samolotów osłony przelotów VIP (wg ówczesnej terminologii tzw. przeloty „osoboważne”), czy też interwencje nawigacyjną w przelot samolotu cywilnego z wicepremierem na pokładzie, którego start odbył się bez uprzedniego zapoznania się z komunikatem meteorologicznym. W 1975 r. komisja lekarska orzekła niezdolność do pracy na stanowisku dowodzenia (praca bojowa), wobec czego przyjął propozycję Departamentu Kadr i Szkolenia WOPL objęcie stanowiska wykładowcy pracy bojowej w cyklu Zautomatyzowanego Sprzętu Dowodzenia w Szkole Specjalistów Wojsk Radiotechnicznych w Chorzowie, na którym pracował do dnia 7 stycznia 1983 r., odchodząc na emeryturę po zakończeniu pełnej wysługi w pożądanym stopniu. Będąc w cywilu od kwietnia 1983 r. do lutego 2001 r. zajmował kierownicze stanowiska w administracji państwowej w UW w Gdańsku; Uczestniczył czynnie w pracy społecznej: w MKSL (z-ca prezesa od 1987 r.),
w ZBZŻiOR WP w Kole Nr 29 w Gdańsku-Śródmieście. Od maja 2005 r. jako członek Wojewódzkiej Komisji Rewizyjnej. Odznaczony: Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Medale: złoty, srebrny i brązowy „Siły Zbroje w Służbie Ojczyzny” i „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, srebrny „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej”.